PONIŻEJ FRAGMENT KSIĄŻKI "Gdy dziecko chce zmienić płeć. Odpowiedzialna pomoc zamiast ideologii". Do KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!: ksiegarnia.niedziela.pl

„O ironio, najlepszym sposobem terapii dysforii płci – i jedynym sposobem terapii, której skuteczność została udowodniona – jest albo niepodejmowanie żadnych działań i pozwolenie, by dziecko naturalnie przechodziło przez okres dojrzewania (czasem nazwane „uważną obserwacją”), albo uważna obserwacja połączona z psychoterapią”. Kenneth J. Zucker

NASTOLATKI CIERPIĄ NAPRAWDĘ, ALE NIE PŁEĆ JEST PROBLEMEM

Dzieci i nastolatki deklarujące się jako transseksualne z reguły doświadczają autentycznych problemów, takich jak zaburzenia ze spektrum autyzmu, traumy, depresja, zaburzenia w obrazie siebie, swojego ciała i poczuciu własnej wartości, problemy w relacji z rodzicami i krewnymi. Korzystają z rozpowszechnionej w Internecie etykiety po to, by uporządkować swoje doświadczenie. Jeżeli dziecko lub nastolatek deklarują się jako transseksualne, należy starannie przyjrzeć się rzeczywistemu problemowi leżącemu u podstaw tej deklaracji.

BRAK AKCEPTACJI WŁASNEGO CIAŁA A TRANSSEKSUALIZM

Zaburzenie tożsamości płciowej może mieć u części osób źródło w braku akceptacji własnego ciała i wiązać się z przypadłościami związanymi z płcią. Nastolatek odczuwa ogromny, przytłaczający stres w związku z faktem bycia osobą danej płci i w rzeczywistości wolałby być postrzegany jako kto inny lub chciałby maksymalnie upodobnić się do płci przeciwnej. Ma nadzieję, że dzięki temu bardziej zaakceptuje siebie i własne ciało. O tym, że u podstaw problemu nie leżała rzeczywista dysforia, ale po prostu brak akceptacji własnego ciała, świadczy m.in. stale rosnące grono detrancyzjonerów – osób, które poddawszy się procedurom „dostosowania płci”, rozczarowały się rezultatami i zdecydowały się odwrócić skutki tych procedur, a teraz starają się wrócić do tożsamości zgodnej z płcią biologiczną na tyle, na ile to możliwe. To z kolei budzi coraz szerszy opór profesjonalistów zdrowia psychicznego i badaczy wobec tranzycji nieletnich.

DYSKOMFORT DOJRZEWANIA TO NIE PROBLEMY Z PŁCIĄ

Nie bez znaczenia są problemy okresu dojrzewania, zwłaszcza dla dorastających dziewcząt, które przeżywają trudne doświadczenia związane z pierwszą miesiączką czy innymi zmianami zachodzącymi w ciele, takimi jak np. nieproporcjonalność tułowia i kończyn czy uwidaczniająca się często w okresie dojrzewania albo powodowana brakiem ruchu i złym odżywianiem nadwaga czy wręcz otyłość. W rezultacie wiele z nich nie akceptuje swojego wyglądu. Jeżeli w tym trudnym okresie dziewczynka stanie się ofiarą transseksualnej ideologii wmawiającej, że powodem, dla którego nie czuje się komfortowo ze swoim zmieniającym się ciałem, jest to, że została jej błędnie przypisana płeć przy urodzeniu, może się okazać, że zamiast akceptować budzącą się kobiecość, zacznie ją nienawidzić. W ten sposób bardzo łatwo wpoić nastolatce przekonanie, że tylko stając się chłopcem, przestanie być nieszczęśliwa.

ŁATKA RZEKOMEJ TRANSFOBII SZKODZI CIERPIĄCEMU DZIECKU

Agresywne lobby ideologii transseksualnej nie zatrzyma się przed niczym. W Internecie znajdują się szczegółowe instrukcje dla dzieci i młodzieży jak zdobyć hormony, jak je dawkować, jak stosować blokery dojrzewania oraz jak oszukiwać psychoterapeutę, do którego wysłali swoje dziecko zaniepokojeni rodzice. Aktywiści transseksualni przekonują, że wszystkie problemy doświadczane przez dziecko czy nastolatka wynikają z „transfobii otoczenia”. Obiecują, że trudności znikną, gdy tylko środowisko zewnętrzne „pozwoli mu być sobą”. To sprawia, że cierpiący młodzi ludzie nie otrzymują niezbędnej pomocy. Tymczasem, gdy otoczenie ulega tej presji i zaczyna stosować „preferowane zaimki”, nierzadko skutkuje to coraz większą ucieczką od rzeczywistości i pogrążeniem w świecie fantazji, w którym dziecko może „naprawdę być sobą”. Niestety problemy nie znikają z momentem, gdy otoczenie zaczyna używać nowego imienia, a ciało przypomina o rzeczywistości biologicznej.

TRANZYCJA BEZPOWROTNIE NISZCZY ROZWÓJ FIZYCZNY DZIECKA

Zaimki są pierwszym krokiem do tranzycji. Kolejne działania to podawanie blokerów dojrzewania, hormonów płci przeciwnej, a w przypadku dziewcząt również zakładanie binderów, czyli specjalnej bielizny krępującej i spłaszczającej klatkę piersiową, a wreszcie nieodwracalna mastektomia, czyli zabieg usunięcia piersi. Zabiegi medyczne zmierzające ku pełnej tranzycji u dzieci i nastolatków mają negatywne i trwałe konsekwencje na całe życie. Coraz więcej badań pokazuje zagrożenie m.in. chorobami układu krążenia, osteoporozą, bezpłodnością, zwiększonym ryzykiem raka i zakrzepicy, zahamowaniem rozwoju intelektualnego itd. Te działania nie mają żadnych podstaw naukowych i nie rozwiązują żadnych problemów nastolatków.

Co ukrywają przed Tobą transseksualni aktywiści?

Dramatyczne fakty o tranzycji:

• operacja genitaliów nie sprawi, że dana osoba będzie miała w pełni funkcjonalne narządy płciowe płci przeciwnej,

• zmienione ciało nigdy nie będzie wyglądało w pełni jak ciało osoby odmiennej płci,

• po tranzycji dana osoba będzie dożywotnio skazana na procedury medyczne, mające na celu utrzymanie zmodyfikowanego ciała w stanie względnego zdrowia,

• do końca życia będzie zmuszona do przyjmowania suplementacji hormonalnej, mającej negatywny wpływ na jej ogólny stan zdrowia,

• nawet zaprzestanie przyjmowania hormonów w którymś momencie życia nie powstrzyma nieodwracalnych zmian w ciele takich jak m.in. opóźnienia w rozwoju mózgu czy osteoporoza.

Barbarzyńska pseudokuracja powoduje:

• trwałe zniekształcenie głosu,

• łysinę będącą podstawowym skutkiem ubocznym przyjmowania testosteronu,

• nieodwracalne zmiany w wyglądzie,

• negatywny wpływ na rozwój mózgu zarówno w zakresie rozwoju intelektualnego, jak i emocjonalnego.

Proces tranzycji trwale i bardzo szkodliwie odbija się na zdrowiu.