Rajmund wychowywał się w rodzinie głęboko wierzącej. Jego rodzice należeli do Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Od najwcześniejszych lat przyszły męczennik wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Jako mały chłopiec kupił sobie figurkę Niepokalanej. W 1907 r. w parafii pabianickiej po raz pierwszy od dziesiątków lat odbywały się misje. Prowadził je franciszkanin, o. Peregryn Haczela ze Lwowa. Na jednej z nauk misjonarz zachęcił chłopców, by wstąpili do zakonu św. Franciszka. Pod wpływem przeprowadzonej misji Rajmund ze swoim starszym bratem, Franciszkiem, postanowił wstąpić do franciszkanów konwentualnych. W zakonie otrzymał imię Maksymilian. 1 listopada 1914 r. złożył profesję uroczystą, czyli śluby wieczyste. Jego życie wewnętrzne pogłębiało się również pod wpływem lektur: Dzieje duszy św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Głębia duszy św. Gemmy Galgani, Uwielbienia Maryi św. Alfonsa Marii Liguoriego oraz pism św. Ludwika Marii Grignion de Montfort.

Od samego początku jego pobyt w zakonie był przeniknięty miłością do Niepokalanej, z którą związał późniejsze swoje dzieła. Założył Rycerstwo Niepokalanej. Dla zwycięstwa Niepokalanej wykorzystywał środki społecznego przekazu. Powołał do istnienia Rycerza Niepokalanej i Mały Dziennik. Od 1938 r. Niepokalanów miał własną radiostację. Maksymilian poniósł śmierć męczeńską w Auschwitz.