Zwany też litworem, rzadko występuje w stanie dzikim, uprawiany jest głównie w ogrodach. Często mylony jest z dzięglem leśnym, który występuje w całym kraju, w lasach i zaroślach.

Arcydzięgiel to dwuroczna roślina o krótkim, grubym, rozgałęzionym korzeniu, wysokości 1 m, dużych liściach i drobnych zielonkawych kwiatach zebranych w kuliste baldachy. Należy go siać zaraz po zbiorze, tj. w końcu lipca lub na początku sierpnia, w rozsadniku lub w inspekcie, a następnie wsadzić do gruntu. Może być również rozmnażany z odrostów; należy przyciąć łodygę, która da odrosty korzeniowe.

Roślina lubi miejsca wilgotne, żyzną, głęboką glebę. Udaje się na stanowiskach słonecznych i w półcieniu.

W medycynie ludowej najbardziej cenionym surowcem jest korzeń arcydzięgla. Jest on polecany w stanach wyczerpania nerwowego, w nadmiernej pobudliwości, bezsenności, bólach głowy, osłabieniu.

U dzieci i młodzieży – w niestrawności i braku apetytu o podłożu nerwowym. Dobre wyniki leczenia obserwuje się, stosując arcydzięgiel u nałogowych palaczy tytoniu, którzy cierpią na ww. dolegliwości.