Zamach z 13 maja 1981 roku mógł zmienić nie tylko historię Kościoła, ale także całej Europy. Na pewno Polacy straciliby silne duchowe wsparcie, z którego korzystali przez następne ćwierćwiecze.

Próba zabójstwa, jednej z najważniejszych osób na świecie (dla katolików najważniejszej) była wydarzeniem bezprecedensowym. Wstrząsnęła światową opinią publiczną, służbami wywiadowczymi największych mocarstw, ale przede wszystkim włoskim wymiarem sprawiedliwości. Nie da się wszystkiego zrzucić na charakterystyczny dla Włochów bałagan. Skala zaniechań śledztwa jednoznacznie wskazuje, że robiono bardzo wiele, aby nie odkryć całej prawdy o zamachu na Jana Pawła II.

Wystarczy tylko przypomnieć, że po 13 maja 1981 roku nie zabezpieczono podstawowych dowodów i nie udało się zrekonstruować dokładnego przebiegu zdarzeń. Nadal nie wiemy ile dokładnie padło strzałów. Co więcej, istnieją bardzo mocne przesłanki, aby sądzić, że do Papieża strzelały dwie osoby. Nie zbadano balistycznie nawet wszystkich kul, które raniły Ojca Świętego i dwoje pielgrzymów. Według oficjalnej wersji zdarzeń były dwa strzały, które raniły w pięciu miejscach, aż trzy osoby.

W najnowszym 19 numerze „Niedzieli” opisuje szczegółowo przebieg zdarzeń z 13 maja 1981 roku oraz skalę zaniedbań, której dopuścili się włoscy śledczy. Pisząc ten tekst miałem nieodparte wrażenie, że sprawa zamachu na Papieża jest pod wieloma względami podobna do badania przyczyn katastrofy smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 roku. W obydwu przypadkach nie wiemy prawie niczego na pewno. Mamy 8 wersji nagrań z czarnych skrzynek, wykluczające się opinie biegłych oraz pomylone ciała ofiar katastrofy.

Ustalenia tzw. Komisji Millera z 2011 roku opierały się wyłącznie na hipotezach, bo prawie nikt z komisji nie badał miejsca zdarzenia, ani wrakowiska. Najbardziej jaskrawym przykładem może być „oficjalna” trajektoria ostatnich sekund lotu, które ustalono na podstawie amatorskich zdjęć znalezionych w internecie. Poziom zaniedbań podczas śledztwa smoleńskiego był tak bardzo rażący, że po 6 latach nikt nie zna okoliczności śmierci Prezydenta RP i pozostałych 95. osób państwowej delegacji. Nic dziwnego, że mamy mnożące się hipotezy, spekulacji i teorie spiskowe.

Wróćmy jednak do zamachu na Papieża. O ile bezpośrednie dowody zbrodni zostały utracone, to jednak znacznie więcej wiemy na temat okoliczności politycznych tamtego wydarzenia. Ta wiedza nie pochodzi wcale od służb wywiadowczych zachodniego świata, ale za sprawą upadku komunizmu we wschodniej części Europy. To właśnie kwerenda w byłych komunistycznych bezpiekach m. in. w Bułgarii i w NRD sprawiły, że część dokumentów ujrzało światło dzienne. Dzięki śledztwu przeprowadzonemu przez Instytut Pamięci Narodowej z dużym prawdopodobieństwem, które graniczy z pewnością można dziś powiedzieć, że za zamachem w 1981 roku stała Moskwa.

Oczywiście na tej podstawie nie chcę przesądzać o tym, co stało się 10 kwietnia 2010 roku, ale chciałbym zwrócić uwagę na to, że tak jak 35 lat temu, tak i dziś komuś na Kremlu bardzo zależy na utrudnianiu śledztwa... Zależy, abyśmy nigdy nie poznali całej prawdy.

Niestety wątek moskiewski nie jest jedyną analogią pomiędzy zamachem na Papieża i katastrofą lotniczą. Kolejne podobieństwo można dostrzec pomiędzy pracą włoskich śledczych po 13 maja 1981 r. oraz polskich po 10 kwietnia 2010 r. Tak, jak 35 lat temu, tak i 6 lat temu śledczy omijali wielkim łukiem niewygodne i trudne do zbadania wątki.

Prowadzący rzymski proces sędzia Ferdinando Imposimato przyznał, że sprawa zamachu na Papieża została celowo zniszczona. Mam wrażenie, że to samo można powiedzieć o śledztwie smoleńskim w Polsce. Dopiero teraz po 6 latach państwowe instytucje sprawdzają, na ile to niszczenie okazało się skuteczne.