Papież wskazał, że jego decyzja oznacza, iż tłumaczenia nie muszą być we wszystkich punktach zgodne z instrukcją „Liturgiam authenticam”. Niektóre jej punkty po wejściu w życie „Magnum principium” zostały anulowane lub utraciły ważność. O ile w przeszłości ocena wierności tłumaczenia z języka łacińskiego i zalecenie ewentualnych poprawek należało do kompetencji Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, to obecnie należy ona do konferencji episkopatów, choć zawsze w dialogu ze Stolicą Apostolską. Zatem zatwierdzenie (confirmatio) nie zakłada szczegółowego badania słowo po słowie, poza przypadkami oczywistymi, na które można zwrócić uwagę biskupom, aby poświęcili im więcej uwagi. Dotyczy to zwłaszcza formuł ważnych, takich jak modlitwy eucharystyczne, a zwłaszcza formuły sakramentalne zatwierdzone przez Ojca Świętego. Zatwierdzenie (confirmatio) uwzględnia również integralność księgi czyli sprawdzenie, czy zostały przetłumaczone wszystkie elementy, które składają się na wydanie typiczne.

Ojciec Święty podkreślił, że wierność tłumaczenia oznacza po pierwsze wierność względem tekstu oryginalnego, po drugie językowi na który dany tekst jest przekładany a także zrozumiałość tekstu przez tych, do których jest on adresowany. Stąd uznanie (recognitio) wskazuje jedynie weryfikację i zachowanie zgodności z prawem i komunią Kościoła. Wskazał, że proces tłumaczenia nie ma prowadzić do narzucania episkopatom tłumaczeń dokonanych przez dykasterię. Franciszek zaznaczył jednocześnie, że zatwierdzenie (confirmatio) tłumaczenia tekstu liturgicznego przez Stolicę Apostolską nie jest aktem czysto formalnym, ale udzielane jest jako potwierdzenie akceptacji biskupów, w duchu dialogu.