Apokaliptyczna Niewiasto «obleczona w słońce»
z księżycem pod stopami,
które depczą rajskiego węża,
i z «wieńcem gwiazd dwunastu na głowie» (Ap 12, 1),
co mówisz swoje «fiat
- niech mi się stanie»
do archanioła przy zwiastowaniu,
iż poczniesz i porodzisz Syna Wiekuistemu,
Tyś jest Służebnica Pańska.

Apokaliptyczna Niewiasto
«brzemienna» owocem zbawienia,
w którym Ojciec pojednał
świat cały i własne stworzenia,
by przywrócić utracony Raj wiecznej szczęśliwości,
«cierpisz bóle i męki rodzenia» (Ap 12, 2),
choć nosisz w swoim łonie Syna Odkupienia,
Niepokalanie Poczęta, której zmaza grzechu
pierwszych rodziców cudownie nie dosięgła,
Tyś jest Teotokos - Bogarodzica.

Apokaliptyczna Niewiasto,
któraś «porodziła Syna - Mężczyznę,
pasącego wszystkie narody
rózgą żelazną» (Ap 12, 5),
zostałaś sama
pośród pielgrzymującego Ludu Nowego Przymierza,
bo «Dziecię Twe zostało uniesione
do Boga i do Jego tronu» (Ap 12, 5),
by walczyć ze strasznym Smokiem,
«który zwie się diabeł i szatan» (Ap 12, 9),
którego «ogon zmiata trzecią część gwiazd nieba
i rzuca je na ziemię»,
bo «nie przemógł archanioła Michała i jego aniołów
walczących z nim i jego upadłymi aniołami
o miejsce w niebie» (Ap 12, 4. 7),
gdzie «nastało zbawienie,
potęga i królowanie Boga naszego
i władza Jego Pomazańca» (Ap 12, 10),
a «Smok został strącony na ziemię
i począł ścigać»Ciebie,
Apokaliptyczną Niewiastę,
lecz zbiegłaś do chwały nieba.