Bo mądrość i umiejętność to dwa z siedmiu darów Ducha Świętego. W tym wezwaniu, podkreślony jest zatem związek Boskiego Serca z Duchem Świętym, który od Ojca i Syna pochodzi. Uświadamia nam również to, że dary Ducha Świętego posiadamy w takiej mierze, w jakiej jesteśmy upodobnieni do Jezusa Chrystusa. W Nim bowiem, naszym Zbawicielu, który udziela nam Ducha Bożego, znajduje się cała pełnia tych skarbów. Przyjmijmy zatem kierowane do nas zaproszenie, by upodabniać się do Chrystusa.

Jeśli więc dziś mówimy o mądrości i umiejętności, zapytajmy: co to jest mądrość? Bojaźń Boża jest początkiem mądrości. Bóg jest Mądrością. Jednak my wolimy mieć swoją mądrość, swoją rację. Odrzucamy Boga a nawet stajemy często w miejscu Jemu należnym. Egoistyczne postępowanie prowadzi do tego, iż myślimy, że nikt nie jest w stanie nas zastąpić. Jesteśmy na tyle inteligentni, że nikt nam nie dorówna. Jakaż to wielka porażka dla naszej duszy, gdy myślimy w ten sposób. Tego typu myślenie jest zwycięstwem złego ducha w walce o nasze serce, bowiem wykorzystuje on nasza naiwność do tego, by jeszcze bardziej pogrążyć nas w rozpaczy i samotności. Jak łatwo można „umrzeć” w takim przeświadczeniu… Można żyć fizycznie, ale z obumarłym wnętrzem. Jednak Bóg i to przewidział, dlatego pozwolił nam doznawać tęsknoty za Nim. I może trudno się do tego przyznać, ale każdy z nas doświadczył chwili, kiedy zrozumiał, że źródło prawdziwej mądrości bije gdzie indziej, nie we mnie, ale poza moim wnętrzem. I wówczas zaczyna się budzić tęsknota, chęć powrotu do Boga i zrozumienie prawdy, że nie jesteśmy samowystarczalni…

Panie Jezu, u Ciebie znajduje się źródło wszelkiego bogactwa. Prosimy, daj nam mądrość, co dzieli tron z Tobą… wyślij ją ze świętych niebios i poślij z tronu Twej chwały… ona wie wszystko, naszym czynom będzie mądrze przewodziła i ustrzeże nas dzięki swej chwale… (Mdr 9, 4.10.11).